Καλωσήρθατε...
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου υπηρετώ τον ποντιακό πολιτισμό με όλες μου τις δυνάμεις. Επέλεξα το χορό, το θέατρο, το νταούλι και την κατασκευή παραδοσιακών μουσικών οργάνων, για να εκπληρώσω το μερίδιο που μου αναλογεί από το μεγάλο χρέος όλων μας, που είναι να διατηρήσουμε την ταυτότητά μας ατόφια και να την παραδώσουμε στις επόμενες γενιές.
Αν υπάρχει μία συμβουλή που έχω να δώσω στα νέα παιδιά που αποφασίζουν να ασχοληθούν από τώρα με τον ποντιακό πολιτισμό, είναι να ψάξουν να βρουν μόνοι τους το δικό τους δρόμο. Να επιδιώξουν τη συμβουλή και την καθοδήγηση των μεγαλύτερων, αλλά να μην αρκεστούν σε αυτή. Όταν αποφάσισα να ασχοληθώ με τον ποντιακό χορό, έμαθα πρώτα μόνος μου να χορεύω παρατηρώντας τους γηραιότερους, και μετά γράφτηκα σε ένα χορευτικό. Κι αυτό γιατί δεν ήθελα να βάλω την προσωπικότητά μου και τον ατομικό μου τρόπο έκφρασης σε κάποιο «καλούπι». Το ίδιο έκανα και με το νταούλι, ένα παραδοσιακό μουσικό όργανο που κόντευε να ξεχαστεί. Εφόσον δεν υπήρχε κάποια ζωντανή παράδοση που να με καθοδηγήσει στα πρώτα μου βήματα, έψαξα και βρήκα το δικό μου δρόμο, που θα με οδηγούσε κοντά στην παράδοση.
Δεν είμαι ο αρμόδιος να κρίνω κατά πόσο η προσπάθειά μου – ή οι προσπάθειές μου, για την ακρίβεια - στέφθηκαν όλες από επιτυχία. Εκείνο όμως που δεν μπορεί να μου αμφισβητήσει κανείς, είναι ότι αγάπησα με πάθος τα μέσα έκφρασης τα οποία επέλεξα, ότι τα υπηρέτησα με συνέπεια και ότι δεν άφησα σε καμία περίπτωση τον εαυτό μου να παρασυρθεί από τις σειρήνες της εμπορικότητας και της εύκολης επιτυχίας. Αυτό άλλωστε είναι και το μεγαλύτερο κέρδος από την εικοσάχρονη και πλέον ενασχόλησή μου με τον ποντιακό πολιτισμό.
